ข้อความจากเปลือกมะม่วง

ขวัญเอามะม่วงมาให้ตั้งแต่เช้า
มะม่วงน้ำดอกไม้สีเหลืองอมเขียวกำลังสวยจากสวนบ้านขวัญ
4 ลูกกำลังดี ไม่มากไม่น้อย
เพียงพอจะทำให้คนห่อเหี่ยวรู้สึกชุ่มชื่นขึ้นมาบ้าง
ราวกับรสละมุนของมะม่วงได้ช่วยกล่อมเกลาฟื้นฟูบางอย่างที่เพิ่งสูญเสียไป

 
เราชอบดูแม่ปอกมะม่วง
ชอบมองคมมีดที่ค่อยค่อยฝานลงบนผิวมะม่วงอย่างแผ่วเบา 
ริ้วแล้ว ริ้วเล่า
จนเหลือแต่เพียงสีเหลืองสุกของมะม่วง
ถ้ากินกับข้าวเหนียว แม่จะหั่นต่อเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋าชิ้นใหญ่
ถ้ากินเปล่า ๆ แม่จะหั่นเป็นชิ้นยาว จัดเรียงใส่จานสวยงาม
แต่บางครั้งแม่ก็โชว์ฝีมือมากกว่านั้น
แม่บากมะม่วงให้เป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ให้เกาะอยู่บนเม็ดยาว ๆ ของมะม่วง 
มองดูไกล ๆ เป็นพูเหมือนช่อของดอกไม้อะไรซักอย่าง
…
แต่เราไม่เคยปอกมะม่วงได้สวยเหมือนแม่
วิธีกินมะม่วงของเราช่างเป็นไปอย่างมักง่าย
คว้ามีดมาผ่าแบ่งครึ่ง
แล้วก็ตักกินอย่างง่าย ๆ เสียอย่างนั้น

 

 

ความมักง่าย ทำให้เราหยาบกระด้าง
เราชอบมะม่วง
แต่เรากลับไม่ชอบการปอกมะม่วง
…
“เราชอบเนื้อในของมะม่วง
แต่เรากลับรังเกียจเปลือกนอกของมะม่วง”
…
ถ้า 2 บรรทัดนี้เป็นเชิงอุปมา
เราอยากย้ำกับตัวเองให้ชัดเจนอีกครั้งว่า
การศึกษาไม่ได้ช่วยพัฒนาจิตใจเราด้วยเลย
เรารังเกียจคน ‘พวกนั้น’
แต่กลับกลายเป็นว่า สิ่งที่เราทำก็ไม่ต่างได้จากคน ‘พวกนั้น’ ซักนิดเลย
โทษสังคมอย่างเดียวคงไม่ได้
มันผิดที่เนื้อในและระบบความคิดของเราด้วย 
เหมือนเดินสะดุดตอไม้ตอใหญ่
พร้อมกันนั้นเราก็ทำศรัทธาในตัวเองร่วงหล่นสูญหายไปด้วย

 

 
ครั้งหน้า
เราจะลองตั้งใจปอกมะม่วงดูบ้าง
ถึงมันจะเป็นริ้วที่บิดเบี้ยว ไม่สวยไม่งามเหมือนของแม่
ถึงแรงมือที่ไม่สม่ำเสมอจะบากเนื้อมะม่วงจนดูแหว่ง ๆ เกิน ๆ
แต่อย่างน้อย มันคงทำให้เราเรียนรู้ว่า
รสชาติหวานหอมของมะม่วงที่เราชอบ
สำหรับคนไม่ถนัดอย่างเราแล้ว, มันมาจากเปลือกนอกที่ได้จากการปอกอย่างยากลำบาก
…
ถ้าเราชอบเนื้อสีเหลืองสุกของมะม่วง
เราก็จะต้องชอบเปลือกที่เต็มไปด้วยรอยช้ำของมันด้วย
เพราะไม่เคยมีมะม่วงลูกใดที่งอกออกมาจากต้นโดยไม่มีเปลือก.

 

Advertisements